Ciężarna żona

Tytuł: Ciężarna żona
Kilka słów: 2 część "Windy", która jest w 100% dedykowana Karolinie <3. Całość jest pisany z perspektywy Zayna :). Moim zdaniem zepsułam tego prompt'a ;_;.
Połączenie: Karolina | Zayn
Ostrzeżenia: -----

Wszystko zawarte tu jest wyłącznie moim wymysłem i fikcją literacką. 

~~~~~~~~~

Kochałem swoją dziewczynę. Oczywiście, że ją kochałem i byłem wniebowzięty gdy dowiedziałem się, że jest w ciąży. 

-Zayn! - usłyszałem krzyk z góry. 

Jednak miała zachcianki. Wiedziałem, że kobieta w ciąży ma zachcianki, często bardzo głupie i bezsensowne i śmiałem się z facetów, którzy lecieli po każdą drobnostkę dla dziewczyny i jej usługiwali. Przestałem się śmiać gdy sam zostałem jednym z takich facetów. Obecnie szorowałem kafelki w kuchni. Karolina stwierdziła, że nie widzi w nich swojego odbicia więc są brudne. Prawda była taka, że te kafelki były matowe i choćby szorowało je milion ludzi nigdy nie zobaczy w nich swojego odbicia. Zdjąłem z siebie jakże uroczy fartuszek, który dostałem od Harry'ego na urodziny i poszedłem na górę. Zastałem tam moją Karolinkę czytającą "Chatka Puchatka". Dziewczyna była bardzo zafascynowana lekturą i nie chciałem jej przeszkadzać. Wycofywałem się powoli.

-Zayn! - usłyszałem znów swoje imię i wróciłem się do pokoju. 

-Tak kwiatuszku?

-Jak nazywa się żona Oskara? - spytała mnie poważnie, odkładając książkę. 

-Słucham? - nie rozumiałem o co jej chodzi.

-Jak nazywa się żona Oskara?

-Nie wiem.

-Oskarżona! - wykrzyknęła dziewczyna i pokładała się ze śmiechu. 

Słodki Allahu co opętało moją dziewczynę? Nie chcąc sprawić jej przykrości zaśmiałem się lekko. 

-Zayn. - znów zaczęła na poważnie Karolina. 

-Tak?

-Mam ochotę za ogórki. 

Przytaknąłem i zszedłem na dół. Ubrałem kurtkę i buty i wybrałem się do sklepu po ogórki dla mojej kochanej Karolinki. 

~~~~~~~~~

-Nie chcę ich! - krzyknęła moja dziewczyna, rzucając słoikiem z ogórkami. 

-Słoneczko przecież chciałaś ogórki. - powiedziałem zrezygnowanym tonem. 

-Ale inne.

- Jakie?

-No najlepiej żeby nie były zielone. 

-Myszeczko nie istnieją nie zielone ogórki. 

-Jeśli mnie kochasz to znajdziesz mi nie zielone ogórki. 

Westchnąłem i zszedłem na dół by zadzwonić do Perrie. Szukanie tych nie zielonych ogórków zajmie mi cały dzień, a zostawienie Karoliny tak długo samej to zły pomysł. 

-Halo? - w słuchawce usłyszałem głos blondynki. 

-Cześć Pezz. Tu Zayn. Przyjdziesz przypilnować Karoliny na trochę? - wymawiając to zdanie, czułem się jakbym prosił dziewczynę o opiekę nad córką.

-Jasne. Za pięć minut będę.

-Dzięki. To czekam. 

-Do zobaczenia. 

Rozłączyłem się. Karolinka siedziała na kanapie i włączyła sobie telewizję. Oglądała z zaciekawieniem nowy odcinek "My Little Pony: Przyjaźń to Magia". Przysiadłem się do niej. 

-Spójrz Zayn! Pinkie Pie znalazła magiczne jeziorko. - krzyknęła ciągnąc mnie za ramię. 

-Mhm. 

Usłyszałem pukanie do drzwi i czym prędzej poszedłem otworzyć. W drzwiach stała Edwards. Przesunąłem się i wpuściłem ją do środka. 
-Jakby co to dzwoń. - powiedziałem tylko i wyszedłem z domu. 

~~~~~~~~~

Po przejechaniu całego Londynu w poszukiwaniu nie zielonych ogórków dla mojej kobiety, wróciłem do domu padnięty. Z tego co się dowiedziałem nie istnieją ogórki o innym kolorze niż zielony. W ramach przeprosin kupiłem jej tulipana i ze trzy bombonierki. Gdy podjechałem pod dom była już dwudziesta trzecia. Raczej marne szanse, że Karolina jeszcze nie śpi. Wszedłem na paluszkach do kuchni gdzie ujrzałem Perrie. Czytała jakieś romansidło i popijała herbatę. 
-Karolina śpi? - spytałem cicho. 
Blondynka pokiwała głową, nie odwracając wzroku od książki. Westchnąłem i położyłem kwiaty oraz czekoladki na stół. Sięgnąłem po portfel do kieszeni. 
-Ile się należy?
-Zayn schowaj te pieniądze. Jesteście moimi przyjaciółmi. Nie potrzebuję zapłaty. 
-Jesteś pewna?
-Oczywiście. 
-To masz przynajmniej to. - odparłem i podałem niebieskookiej tulipana.

~~~~~~~~~

-Kocham cię. - usłyszałem od mojej dziewczyny rano. 
Była wtulona we mnie. 
-Też cię kocham. - pogłaskałem ją po włosach. 
-A kupisz mi banany? Tylko żeby nie były żółte.
Znowu się zaczyna...