Założymy się braciszku?

Tytuł: Założymy się braciszku?
Połączenie: Lily | Liam
Kilka słów: To jest okropne ._. Początek jakoś mi się podoba ale końcówka to masakra. Mam nadzieję, że oto ci chodziło :)

Ostrzeżenia: --------

Wszystko zawarte tu jest wyłącznie moim wymysłem i fikcją literacką.

~~~~~~~~~

-Lou pośpiesz się! - krzyknąłem do brata. 

-No już! - odkrzyknął i w pośpiechu zaczął wkładać ubrania do torby sportowej.

Westchnąłem cicho i wyjąłem iPhone z kieszeni. Jednym ruchem odblokowałem urządzenie i włączyłem jakąś bezsensowną gierkę na zabicie czasu. 

-Gotowy. - usłyszałem przy uchu i podskoczyłem. 

-Louis, debilu nie strasz mnie! - krzyknąłem.

Chłopak jedynie się zaśmiał i pokazał mi język. Wywróciłem oczami i schowałem telefon do kieszeni. Brunet wyszedł z szatni, a ja pobiegłem za nim. 

-Mógłbyś poczekać. - syknąłem.

-Nie denerwuj się mój młodszy braciszku. - uśmiechnął się promiennie.

Nawet teraz musiał mi wypominać to, że jest ode mnie starszy? Jakby nie miał lepszych rzeczy do roboty. 

-Dobrze, że znalazłem czas by po ciebie przyjechać, bo inaczej znów jechałbyś autobusem. - odgryzłem mu się. 

Wiedziałem, że nie lubił gdy poruszano ten temat. Może i byłem młodszy ale to ja miałem prawo jazdy i dobre oceny.

 ~~~~~~~~~

Westchnąłem z obrzydzeniem patrząc na zawartość na plastikowego kubka, którego trzymałem w dłoni. Rozglądnąłem się dookoła i niechętnie wypiłem piwo. 

-I jak? Dobrze się bawisz? - zapytał Louis, pojawiając się nagle koło mnie. 

-Możemy już jechać do domu?

-Boże, ale z ciebie sztywniak.Wyrwij jakąś fajną laskę.

-Nie mam ochoty. - mruknąłem. 

-Wiedziałem, że się nie odważysz. 

-To wcale nie tak! Po prostu nie mam ochoty na żadne podrywanie.

-Mhm ta jasne.

-No tak!

-Założę się z Tobą o 50 funtów, że nie wyrwiesz... - zrobił przerwę i rozejrzał się. - Tamtej! - wskazał palcem na rudą dziewczynę przy schodach.

Prychnąłem i spojrzałem się kpiąco na Lou.

-No to co założymy się braciszku? - zapytał mnie brat ze złośliwym uśmiechem na ustach.

-Zgoda. - odparłem i uścisnęliśmy dłonie na znak zawiązania zakładu.

~~~~~~~~~

-Liam możesz zostać na chwilkę? - zapytała mnie nauczycielka gdy już szykowałem się do opuszczenia klasy.

-Tak, oczywiście. - odparłem i zamknąłem drzwi od pomieszczenia. 

-Ty grasz na gitarze, prawda?

-Tak.

~~~~~~~~~

-Będziesz przygrywać na wiośle na szkolnym przedstawieniu? - zapytał Lou, siedzący na fotelu. 

-Tak.

Mój brat zaśmiał się i zaczął przełączać kanały. Przeczesałem dłonią włosy i poszedłem do swojego pokoju. Rzuciłem torbę na łóżko i wziąłem gitarę ze stojaka. Usiadłem na krześle i zacząłem grać.

~~~~~~~~~

Biegłem ile sił w nogach przez szkolny korytarz. Dzisiaj miałem pójść na próbę i tam mieli mi powiedzieć co i jak. Oczywiście musiałem zaspać. 

-Przepraszam za spóźnienie. - powiedziałem gdy tylko wbiegłem do sali. 

-Nic się nie stało. - odparła dziewczyna, która stała przy tablicy.

Miała rude włosy, piegi i cholera! To dziewczyna, o którą założyłem się na imprezie z Lou! Przełknąłem głośno ślinę i usiadłem w jednej z ławek.

~~~~~~~~~

-Lily... - zacząłem, podchodząc do dziewczyny. 

-Tak Liam? - uśmiechnęła się do mnie. 

-Może pójdziesz dzisiaj ze mną na spacer lub coś takiego?

-Chciałabym ale umówiłam się z twoim bratem, przykro mi. 

-Oh, okej.

~~~~~~~~~

-Zadowolony? - syknąłem gdy tylko Louis, przekroczył próg mieszkania.

-Bardzo. - odparł chłopak, jakby nie zauważając złości wymalowanej na mojej twarzy. - Nie denerwuj się już. - poczochrał moje włosy. - W końcu to zakład braciszku. 

-Wiem co to zakład. - powiedziałem przez zaciśnięte zęby.

-To skąd ta twoja złość? Nie będę taką wredną mendą i dam ci fory. Masz czas do piątku by się z nią umówić, a ja nie będę się wtrącał. 

~~~~~~~~~

-Lily chciałabyś pójść ze mną na kawę? - zapytałem na jednym oddechu, podchodząc do rudej dziewczyny.

-Jasne! A o której?

-16?

-Pasuje. 

-Wspaniale, będę czekać na ciebie przed szkołą.

-Do zobaczenia.

 ~~~~~~~~~

O dziwo szybko z Lily znaleźliśmy wspólny język. Rozmawiało mi się z nią lekko i przyjemnie. Po za sztukami teatralnymi, interesowała się jeszcze piłką nożną, malarstwem oraz starożytną Grecją. Dziewczyna była także bardzo zabawna przez co nie zauważyłem kiedy minęły 2 godziny. 

~~~~~~~~~

Umawiałam się z Liamem prawie codziennie i bardzo go polubiłam. On mnie chyba też. Bardzo dobrze się dogadywaliśmy i to jemu zwierzałam się ze wszystkich problemów. Teraz czekałam na niego przed szkołą. 

-Hej Lily! - usłyszałam krzyk i odwróciłam się.

W moją stronę biegła Perrie. Była miłą blondynką o przyjaznym spojrzeniu niebieskich tęczówek. Chodziłam z nią do klasy. 

-Cześć Pezz. - przywitałam się z nią. 

-Na kogo tu czekasz?

-Na Liama.

Dziewczyna wzdrygnęła się na dźwięk imienia mojego przyjaciela, a jej przyjazne spojrzenie zmieniło się w przepełnione pogardą. 

-Po co? - zapytała. 

-Idziemy razem na kawę. Co w tym złego? - nie mogłam zrozumieć zachowania Edwards. 

-Ale ty wiesz, że to wszystko zakład?

-Jaki zakład?

-Louis założył się z Liamem oto, który cię pierwszy wyrwie. 

-Skąd wiesz?

-Od Zayna. 

Łzy zastały mi w oczach. 

~~~~~~~~~

Próbowałem się dodzwonić do Lily ale nie chciała odebrać ode mnie telefonu. "Przecież to głupi zakład" - powtarzałem sobie w myślach. "Nie powinno mi na niej zależeć", a jednak nie potrafiłem funkcjonować bez tej dziewczyny. 

-Boże, a ty znów przy telefonie! - krzyknął Louis, gdy ujrzał mnie siedzącego w kuchni i tępo gapiącego się w ekran iPhone. 

-Dlaczego nie dzwoni? - zapytałem cicho. 

-Może do niej pójdź?

Nie odpowiedziałem tylko pobiegłem ubrać kurtkę i buty. 

~~~~~~~~~

Pukałem, właściwie to waliłem, w drzwi i nic. Kiedy już miałem odwrócić się i wrócić do domu. 

-Czego chcesz? - zapytała mnie Lily, wystawiając główkę. 

-Porozmawiać. 

-Nie mamy o czym.

-Właśnie, że mamy! Dlaczego się do mnie nie odzywasz?

-Od kiedy nagle to jest dla ciebie ważne? Jeszcze nie wygrałeś?

-Ale czego?

-Tego głupiego zakładu! Ty i twój brat założyliście się o mnie! 

-Daj mi to wyjaśnić. 

-Gdybym mogła cofnąć czas, to gwarantuję Ci, że nawet nie poznałbyś mojego imienia! - krzyknęła i trzasnęła drzwiami. 

~~~~~~~~~

-Lou ale ja ją kochałem. - jęknąłem. 

-To znajdź jakiś sposób by ją odzyskać! - wykrzyknął brunet. 

-Ale ona nie chce ze mną rozmawiać! 

-To jej to narysuj!

 Podniosłem się lekko z łóżka i spojrzałem zdezorientowany. 

-Możesz powtórzyć?

-Narysuj jej to w formie komiksu. 

-To w sumie nie jest taki zły pomysł. - powiedziałem i rzuciłem się do biurka. 

~~~~~~~~~

Może nie jestem DiCaprio albo Picasso ale mój obrazek wyglądał przyzwoicie. Obrazek schowałem do koperty i pojechałem do dziewczyny. Miałem mieszane uczucia co do tego ale wolałem zaryzykować. Rozglądnął się i wrzuciłem mój list do skrzynki dziewczyny. 

~~~~~~~~~

Lily zadzwoniła dzień później i spytała czy możemy pójść na kawę. Mieliśmy spotkać się w kawiarni, do której zawsze szliśmy. Wyszykowałem się i poprawiając marynarkę po raz setny, wyszedłem z domu. Po drodze kupiłem bukiet pięknych, żółciutkich tulipanów i wielką bombonierkę w kształcie serca. 

~~~~~~~~~

Siedziałem w kawiarni już pół godziny, a po dziewczynie ani śladu. Zacząłem się martwić, że może mnie wystawiła, ale nagle weszła i cicho przeprosiła za spóźnienie. Usiadła na przeciwko mnie i wyjęła mój list z torebki. 

-Wyjaśnisz mi co to jest? - zapytała, przysuwając mi kopertę. 

-Taki jakby list. 

-Mhm, rozumiem. I wszystko zawarte tu jest prawdą?

-Tak.

-Bardzo ciekawy pomysł. - uśmiechnęła się do mnie. - I co teraz według ciebie powinnam teraz zrobić?

-Wybaczyć mi? - uśmiechnąłem się lekko. 

-A jakieś inne opcje?

-Możesz wyjść i już nigdy nie wrócić.

-Opcja nr 1 bardziej mi przypadła do gustu. - złapała mnie za rękę.

Pochyliła się i musnęła moje usta. 

-Sądzę, że mogę dać ci jeszcze jedną szansę. 

Mojej radości nie dało się opisać. Natychmiast wstałem i przyciągnąłem ją do siebie.